Concept

ฉันชอบมองท้องฟ้าตอนกลางคืนมากที่สุดเลย เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มเเละสดชื่นเสมอเมื่อเห็นมัน แต่ในเมืองกรุงที่รถหนาเเน่น ประชากรเยอะ อัดแน่นด้วยมลพิษต่างๆ มันทำให้ฉันมองเห็นท้องฟ้าตอนกลางคืนที่สดใสนี้ไม่ได้เช่นกัน เมื่อฉันได้ออกไปต่างจังหวัดฉันจะเห็นท้องฟ้ากับกับดวงดาวทั่วท้องฟ้า ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าในโลกนี้มันน่าอยู่ขึ้น เเต่ถึงเเม้มันจะสวยงามเพียงใด มันก็ไม่ได้มีในทุกๆวัน ในวันไหนที่ท้องฟ้าปิด เราก็จะเห็นแต่เมฆดำไม่เห็นเเม้กระทั่งเเสงดาวและพระจันทร์ แต่เมื่อผ่านพ้นไปอีกวัน ใครจะไปรู้ว่ามันอาจจะเป็นวันที่ท้องฟ้าเปิดกว้าง ดวงดาวเต็มท้องฟ้า คนเราก็เช่นกัน ตราบใดที่เรายังคิดว่าท้องฟ้าตอนกลางคืนจะยังอยู่กับเราในทุกๆวัน เราก็ยังมีความหวังเสมอว่าชีวิตเราจะดีขึ้นกว่าเดิม ฉันว่าชีวิตในเมืองเนี่ยมันก็จะเป็นความสุขอีกแบบหนึ่งซึ่งมีอุปกรณ์ครบครันทันสมัย เทคโนโลยีก้าวหน้า คนต้องทำงานกันตลอดเวลา แต่เมื่อคุณลองขับรถออกไปจากเมืองหลวงสักหน่อย ออกไปหาสถานที่ที่บนท้องฟ้าไม่มีตึกเเละมองดูมันนานๆ คุณอาจจะได้คิดทบทวนสิ่งต่างๆในชีวิตมากขึ้นก็ได้ ความสุขที่เเท้จริงนั้นอยู่ที่อะไร และมันเป็นความสุขที่อยู่กับเราได้นานเเค่ไหน หรือเป็นความสุขที่อยู่กับเราได้เพียงช่วงเวลาหนึ่ง ดังนั้นRecital ในครั้งนี้ฉันอยากจะใช้เพลงเพื่อเล่าเรื่องราวและสื่ออารมณ์ แทนการมองดูท้องฟ้าหรือดวงดาวในยามค่ำคืน เพื่อให้คนดูมีส่วนร่วมในการแสดงครั้งนี้ฉันจะปิดไฟทั้งหมดในhall ให้มืดสนิทเพื่อที่หูจะได้ทำงานมากกว่าดวงตา